O şâh-ı hüsnüñ ebrû-yı siyeh-kârı kemân oldı

Dil-i mecrûhımız da tîr-i müjgâna nişân oldı

Seni evvel görüşde birbirine girdiler ‘uşşâk

Baña sor anı müjgânıñ ucından nice kan oldı

Nice demlerdir ol meh-rû olup hem-meclis-i agyâr

Ferâmûş eyledi ‘uşşâkını gözden nihân oldı

Beni teşhîr iden ‘âlemde tab‘-ı şâ‘irî ancak

Ne yüzden sandılar bu dâg-ı pinhânım ‘ayân oldı

O gül-rûyuñ tuyup teşrîfini tarf-ı çemen-zâra

Sirişk-i çeşmimiz ol sûya âb-âsâ revân oldı

Yeter Leylâ yeter ahvâliñi ‘arz itme dildâra

Güzellerde vefâ yok gâlibâ âhir zamân oldı

Der-i Monlâ Celâlü'd-dîn'e sen de intisâb eyle

Aña bende olan çok kimseler şâh-ı cihân oldı

Son Yazılar