Vefâ görmedin ölürsem eger ben gül-‘izârumdan

Vefâ görmedin ölürsem eger ben gül-‘izârumdan

İrişe dem-be-dem bûy-i vefâ hâk-i mezârumdan

Eger bülbül gibi her niçe feryâd ü figân itsem

Nasîbüm hâr-ı mihnetdür benüm ol gül ‘izârumdan

Piyâde hâk-i pâyına niçe ferzâneler ruh kor

Bu hâki pây-mâl itmek umaram şeh-süvârumdan

Dolaşdum zülf-i yâra iltemedüm başa sevdâsın

Hemân yüz karalığı hâsıl oldı rûzgârumdan

Kenârum dürr-i maksûd ile pürdür ‘Avnîyâ çün kim

Gözüm yaşı akar deryâ gibi her dem kenârumdan