Göñlümüñ lâ‘lüñe cân virmek olupdur hevesi

Göñlümüñ lâ‘lüñe cân virmek olupdur hevesi

Hâk-i pâyuñdurur ancak gözümüñ mültemesi

Mürg-i rûhuñ ki hevâñ içre uçar olmışdur

Dîde pervâz-gehi sîne müşebbek kafesi

Sîne çâk ü gözi nem-nâk ider nâle vü zâr

Kılsa te’sîr aceb olmaya nâyuñ nefesi

Mâcerâmı diyemez yaşum işigüñe varup

Kirpigümdür var ise uşbu yolun hâr u hası

Her kişi cânı gibi sevdügi-çün señ sanemi

Saña cânum dise ‘Avnî ne hatâ cân-ı ke