Pür oldı hayl-i hüsnüñ ile yine bu cihân

Pür oldı hayl-i hüsnüñ ile yine bu cihân

Hüsnüñ şehine kurdı saçuñ müşk sâye-bân

Hüsnüñ ki mesken eyledi haddüñ serîrini

Sundı kaşuñ revân aña miskîn iki kemân

Hecrüñ eli yakamı elinden komaz ne tañ

Pür-hûn olursa her gice dâmân-ı âsmân

Ey Yûsüf-ı zemâne nice cân halâs idem

Gamzeñ ki katlüme takınur tîğ ile sinân

Bir zerre mihr görmedüm ol mâhdan velî

Eşküm sitâre eyledüm âhumı kehkeşân

Dürr-i visâl-i dilbere irmek ümîdine

Gözüm yaşı olursa n’ola bahr-i bî-kerân

Gam-hâneñe getürimeyesün o dilberi

‘Avnî ne deñlü eyler iseñ hükmüñi revân