‘Işk ile vîrân iden göñlini ma‘mûr istemez

‘Işk ile vîrân iden göñlini ma‘mûr istemez

Hâtırın mahzûn iden bir lahza mesrûr istemez

Hâk-sâr olup hevâ-y-ile gubâr olan göñül

Hâk-i râh-ı yârdan bir dem özin dûr istemez

Hoş gören âkil fenâ tavrını şöhret gözlemez

Künc-i uzlet isteyen kendüyi meşhûr istemez

Lâ‘l-i nâba meyl kılmaz bağrını pür-hûn iden

Dâmenin pür-eşk iden lû’lû-yı menşûr istemez

‘Işk nakdi bir hazînedür aña yokdur zevâl

Mâlik olan ‘Avnîyâ bir gence gencûr istemez