Göñül zülfüñ hamında mübtelâdur

Göñül zülfüñ hamında mübtelâdur

Bu sevdâdan üzilmez ne belâdur

Senüñ ışkuñ belâsına düşürdi

Gözüm bini bu ne ayn-ı belâdur

Saçuña vâlihem gerçi hatardur

Gözüñe fitneyem gerçi hatâdur

Firâkuñ tende esbâb-ı elemdür

Visâlüñ cânda kanûn-ı şifâdur

Yañaguñdan utandı gül çemende

İ rahmet aña kim ehl-i hayâdur

Boyuña bende oldı serv-i âzâd

Ezelde togrılıh aña atâdur

Kaşuñ Nûn Ve’l-Kalem alnuñ Tebârek

Saçuñ Ve’l-Leyli yüzüñ Ve’d-duhâdur

Söze getürdi sûzuñ Ahmedîyi

Di sûzın artur anuñ kim sezâdur

Dutışur ûd anuñ-çun hoş-nefesdür

Yanar ney anuñ-ıçun hoş-nevâdur