Lebüñ ne derde ki var cân u tende dermâñdur

Lebüñ ne derde ki var cân u tende dermâñdur

Var-ısa ol-durur ol râst ki âb-ı hayvândur

Meger ki düşde saçuñ sünbülini gördi gice

Benefşe anuñ-ıçun subh-dem perîşândur

Görem diyen kişi cân sûretini hoş-rûşen

Senüñ cemâlüñe bahsun ki sûret-i cândur

Bu bahtı kara gözüm uyhu-y-ıla cem olmaz

Ki bunca vakt arasında bunların kandur

Geçüp-durur gözümüñ yaşı âb-ı deryâdan

Henûz âhumı gör nice âteş-efşândur

Bu yaşlu göz su saçar başlu yüregüm odına

Bu kişilik ne aceb andan âhır insândur

Dir-iseñ Ahmedî irürdi sözi Selmâna

Dürüst ü râst bu da'vî kemâl-i Selmândur