Göñlümüñ arzusı lebüñdeki kandadur

Göñlümüñ arzusı lebüñdeki kandadur

Bî-çârenüñ hayâlini görgil ki kandadur

Işkuñda göñül oldı ser-â-pây varlıgum

Şavkın cemâlüñüñ n’irede sorsañ andadur

Gitdi yoluñda cân u ten ü akl u dîn ü dil

Devrüñ ne cevri var-ısa ben derd-mendedür

Dil-dâde vü garîbem ü dil-dârdan ırah

Fâ-sâzı-kâr bahtı gör âhır ki bendedür

Aklum saçuñ belâsına nice olmasun esîr

Çün kanda akl var güzeri bu kemendedür

Yüzüñ gülinden ayru düşen kişi lâle-vâr

Dil-sûhte benefşe bigi ser-figendedür

Vasluñda hicr havf-ıla olurdı Ahmedî

Zî saht cân ki şimdi firâkuñda zindedür