Bir göz ki anın olmaya ibret nazarında

Bir göz ki anın olmaya ibret nazarında

O düşmanıdır sâhibinin baş üzerinde

Kulak ki öğüt almaya her dinlediğinden

Akıt ona kurşunu hemân sen deliğinden

Şol el ki anın olmaya hayr u hasenâtı

Verilmez ana cennet ehlinin derecâtı

Ayak ki ibâdet yolunu bilmez anı kes

Öğrensin anı mescid önünde kapıda as

Bir dil ki Hakk'ın zikri ile olmaya mu'tâd

Urma sen ol et parçasına dil deyü hiç ad

Nefsim deme şol dîve ki ilter seni şerre

Nefs odur anın fikri vü meyli ola hayre

Gönül müdür ol kim içi vesvâs ile dolmuş

Kibir ile hased askeri her yanını almış

Şol cân ki fakat cismi diri tuta deme cân

Hayvânda da vardın o damarlarda dolan kan

Cân ol ki ''nefahtü'' dedi Kur'ân'da ana Hak

Ol nefha-i Rahmâniyedir bu sırr-ı mutlak

Ol rûh-ı izâfîye kim erdi odur insân

Ol nokta-i kübrâdır olan sûret-i Rahmân

İnsân da denir ana dahi Âdem-i ma'nâ

Hem rûh-ı musavverdir o hem âkil ü dânâ

Zîrâ ki cihâna neye geldiğini bildi

Maksûd olunan matlab-ı a'lâsını buldu

Ol nefha imiş diri tutan cümle cihânı

Ol nefha imiş zînet eden bâğ-i cinânı

Ol nefha imiş diri tutan cümle cihânı

Ol nefha imiş zînet eden bâğ-ı cinânı

Ol nefha ile buldu imâret bu avâlim

Ol nefha ile doldu kamu yedi ekâlîm

Ol nefha ile gözü açıklar görür ibret

Ol nefha ile ilidilir ma'nî-i hikmet

Ol nefha imiş Âdem'e bil meşreb-i a'lâ

Ol nefha imiş Kâf vücûdundaki Ankâ

Dil anın ile kıldı özün zikrine mu'tâd

Ol nefha ile dâim eder yâr âdını yâd

El anın ile vermeye meyl eyledi mâlı

Ayak dahi doğrultdu nefha ile yolu

Nefs anın ile râziye ve marziyye oldu

Emmâreliğin terk edüben tezkiye buldu

Rûh anın ile etdi semâvâta urûcu

Kıldı melekûta dahi anınla vülûcu

Ulvî olup ıtlâka erişdirdi sülûku

Mülkü şuna terk ede bulur şâh-ı mülûku

İnişle yokuş hep bir olur cümle yanında

Cismindeki cân çünki bulur dostu cânında

Gider ikilik birlik olur her şey olur Hak

Çün gide bulut âleme gün doğa muhakkak

Ol nefha ki Âdem demîdir Âdem'i iste

Ol demle Niyâzî erilir menzil-i dosta