Kaldı çeşmümde hayâlün ey melekler manzarı

Kaldı çeşmümde hayâlün ey melekler manzarı Gerçek imiş cây idinür cûyı dirlerdi perî

Sanma nergis üzre şebnemdür görinen gülsitân Âfitâb-ı hüsnüni gördi yaşardı gözleri

Kân-ı la’l olmış durur kan aglamakdan gözlerüm Kirpügine asmaz oldı degme dürr ü gevheri

Çarh döner ‘ömr akar cân öykünür biz muntazır Âsiyâb-ı dehrün âdem oldı nevbet bekleri

Gördi uçurdı huzûrın murg-ı cânun tıfl-ı eşk Âşiyânın bozdı ‘Âşık terk idüp çeşm-i teri